adlandıramadığım hislerim var, çenemde bir ağırlık var mesela ağzım dolu dolu sanki bir açsam, dolu dolu küfür savuracağım ona buna açıyorum, fakat tek kelime çıkmıyor ağzımdan tepkilerim yorgun, duygularım ve sanki eriyorlar kılımı kıpırdatasım yok mesela gözümü kırpasım yok ilginçtir ki her şeye rağmen içim kıpır kıpır, yazık oldu.

Gece gibi karanlık paltosunun yıldızları anımsatan düğmelerini ilikledi. Paltosunun yıldızları andıran görüntüsünden çekinmiş olmalıydı, korktu. Belki de şimdiye kadar olduğu gibi kayan her yıldızda tuttuğu dileklerin ve kurduğu hayallerin gerçekleşmemiş olmasının verdiği bir ürpertiydi sadece, gülümsedi. Her zaman yalnız olduğunu omuzlarında hissediyordu, kalabalıklara karışmanın umuduydu belki de şapkasına uzanan elleri, umut etti. Şapkasına uzanırken öyle... Continue Reading →

gözlerinde umut gördüm sanıyorum durmadan ama yanılıyorum belli ki. ne zaman unutsam seni unutuyorum haftanın günlerini hangi mevsimdeyiz? ve hava neden bu kadar sıcak? benim ne kendimden ne de dünyadan haberim var. katlanılabilir de değil, kabullenilebilir de değil ruhunu bana değil de şeytana satman. atman, duygularımı sonbaharda yeri boylamış birer kuru yaprak gibi atman. yüzümde... Continue Reading →

Bazı geceler daha çok özlüyorum varlığını. Hani olmadığın o kadar belli ki Yokluğun ben buradayım diye bağırıyor sanki. O anlarda ne savunması kalıyor insanın Ne de gelen acıyı baş göz etmesi. Susmayı ve özlemeyi kabul ediyor yazgı. Özlemeyi susmak, Sesindeki veda telaşını susmakla aynı… Kanadığımız gecelerde ağlamamak için susacağız Allah’ı üzmemek için en çok, Yazılanı... Continue Reading →

tanrı, avuçlarıma bıraktığı ışık hüzmesi ile baş başa bıraktı beni gözlerim tanrı'yı arıyor sanırım, görünmek istemiyor bağırsam, duyacak mı çığlıklarımı? "boğazını kanatana kadar bağıran sen değil miydin?" tanrı'm, diye haykırdım. bana buna ihtiyacım olmayacağını söylemiştin bana bu sefer kan ter içinde kalmak yok dedin zifiri karanlık geceler bak bitti dedin "ağlayarak kaçmaya çalıştığın karanlık yutmaya... Continue Reading →

Yaşlı bir ceviz ağacının altına oturdu, kafası oldukça doluydu. Düşüncelerinin ağırlığı, ceviz ağacının salkım salkım kollarında şekil bulmuştu. Yaşlı bir insanın derisini, emekçi bir insanın ellerini anımsatan gövdesi, kendisini güz rüzgarlarına kaptıran yapraklarına inatla gölge oluyordu. Bütün bir yıl gözü gibi baktığı yaprakların kendilerini yok edecekleri toprağa göçünü hüzünle izledi ama hala kararını veremiyordu. Gözünden... Continue Reading →

Uyandı. Paltosunu kuşanıp evden ayrıldı. Yüzünü yağmurla yıkadı, rüzgârla kuruttu. Herşey ve herkesten habersiz, herkes ve her şey ondan habersizdi. Öylece yürüdü. Varacağı bir yeryoktu, yorulacağı yere kadar yürüdü. Seyrek bıyıkları altında duran çatlamış dudaklarını diliyle ıslattı. Dağınık saçları âdetarüzgârla dans ediyordu. Sert dalgaların sarp kayalıklarla boğuşmasını izledi bir müddet. Sonramerakla çevresine bakındı. Ahşap evler... Continue Reading →

Gökte mavilik yok, atmosfer çamurdan Yerde insan çok, gözümde kimse yok Biri var ki beni benden alan Biri var ki beni diri diri mezara sokan Yalan mıydı gözlerin, oyun muydu sözlerin Yoksa bir hayal miydi bu gördüklerim Söyle, söyle lavinia yalan da olsa söyle lavinia Yalansa tekrar dinleyeyim hayalse tekrar göreyim. Vedalar ruhları yüceltir dedin... Continue Reading →